Meisjes van dertien!

Hoe het liedje verder gaat, weet ik niet. Zal eens luisteren. Mabel haar liedje is niet altijd in tune maar wel mooi! De lieve kaarten, cadeautjes en aandacht anderszins maakten Mabel blij en ze voelde zich echt jarig! Ze wilt geen feestje geven maar toevallig heeft ze vanavond een ' girlpower workshop ' met een leuke groep meisjes. De oreotaart was veel te machtig maar erg lekker!

Als het weer meezit, wordt er het weekend meer dan gemiddeld gehockeyd, morgen een competitiewedstrijd en Zondag training. Merle en Myrthe hebben allebei een feestje en de pietjes hier zorgen nog steeds voor een opgewonden sfeer.

Lillian, een nichtje van ons wordt 18 vandaag! Double party in de familie Balhuizen.
Heel veel hoera's en alle geluk voor de birthday girls.

November

Er is natuurlijk vanuit hier ook veel aandacht voor de Filipijnen, veel acties in de vorm van inzamelingen van geld, kleding en spullen en daadwerkelijke fysieke inzet aldaar. De tornado Haiyan heeft ook families van helpers die hier werken, geraakt. Van stevig ongemak tot grote verliezen.

Ondanks alle onrust en discussies, petities en grappen, is de Singapore samenleving gisteren toch weer verrast door de aankomst van Sinterklaas en vele gezellige pieten. Mijn inschatting is dat het hem veel beter gaat dan vorig jaar, in Houston. Z'n baard was ook weer lekker lang en hij had er zin in! Myrthe kan niet meer van de opwinding. Ze zet elke avond 5 schoenen klaar met tekeningen, appels, water, bier en wortels. Ik heb ook wat liedjes gehoord. Als je niet oplet, wordt de Ipad aangezet en alleen gedanst op de muziek. Danspiet zal dat waarderen maar ik denk dat Sinterklaas van de oude stempel is. Vanochtend was Myrthe erg verontwaardigd want Piet had d'r tekening op de trap laten liggen (heel onattent inderdaad), 2 schoenen op de motorkap van de auto gezet en een fiets omgegooid! Je had haar moeten zien! Boos!!

 ' o mama, ik hou zooooo van pakjes avond, hoe lang nog?'
'Mama, geeft Sinterklaas ook poesjes?'

Merle kan er ook nog heerlijk van genieten!

Gisteravond verzorgde BHP Billiton een feest. Een enorme party wat waanzinnig goed en volledig wordt verzorgd. Kerstfeest wordt het niet genoemd omdat er vele werknemers zijn die wegens hun geloof/achtergrond het kerstfeest niet vieren. Het thema was 'popstar', de uitreiking van de 2013 BHP Billiton Grammy awards. Honderden mensen in het Shangri-la hotel met fotografen en de rode loper, optredens, een DJ, de lucky draw! ontbrak niet en ook weer aandacht voor charity (intro; in 1977 Supertramp had a mega hit with ' Give a little bit...'). Veel fantastisch verkleedde mensen (lady Gaga, Ginger spice, Lenny Kravits, Elvis natuurlijk, Amy Whitehouse, Adele, Tina Turner etc) Er zijn ook veel  (mn Aziaten) die niet verkleed komen.

Arnoud was in charge en sprak iedereen toe met een, voor BHP Billiton maatstaven, behoorlijk persoonlijke en informele speech met veel referenties naar muziek. Arnoud, alias Danny Zuko, ging ook net zo soepel als destijds John Travolta in Grease danste, het podium op. Met natuurlijk even die hand door het haar, kraag van jack omhoog en die heupen als een ware T-bird, fladderend...Het feit dat hij (ondanks spanning) zo echt even in de rol dook, was een sterke start.

" the power you're supplying, is electrifying " !!!

Je zag hier een kant van Arnoud die velen niet van hem kennen (zal niet voor zijn familie spreken maar zelfs zij zouden verbaasd zijn, schat ik in); bijna te soepel, zeer sociaal bewegend tussen allerlei mensen met eigen agenda's en belangen, van RvB- tot operationeel niveau , Arnoud poserend op foto's met werknemers die dat graag willen, de lachers op z'n hand willen krijgen maar ook stevige boodschappen willen meegeven.  Als Esther nogal een aparte ervaring, als Sandy ben ik het gewend natuurlijk.

Mabel wordt aanstaande Vrijdag 13! Keep moving..pppffff 

Ballet op Vrijdagmiddag!

Deze filmpjes zijn alleen op een laptop of computer te bekijken. Myrthe doet een bloem na, een diamant en een vlinder! En dat op 1 middag! ))

Onze eigen C.S.I.

Hier moet je in Nederland niet mee aankomen, denk ik. Deze borden zie je her en der verspreid over de stad staan, die van de fiets is goed, he?

liefde en vriendschap

 Een hele gezellige foto van weer zo'n feest dat er vrienden uit Nederland in Azie zijn. Geweldig om ze te zien en spreken; fijn! Hier met elkaar aan tafel, van links naar rechts; Pascal, Marieke, Gabby en Floris. Gabby en Pascal wonen hier en Marieke en Floris woonden in Singapore en zijn inmiddels terug naar Nederland. Vorig weekend zijn Arnoud, Pascal en Floris 3 dagen in Indonesie geweest (heb geen foto's). Floris was hier voor werk. Ze zijn met de trein van Java naar Bandung gereisd en in de omgeving van "de Heren van de thee" gedoken.

Deze mooie bos kreeg ik van Arnoud voor ons 15 jarig huwelijk. En zo'n mooi bouquet leg ik in gedachten bij het graf van mijn vader. Gister, 10 November, zou mijn vader 75 geworden zijn.
In zeer liefdevolle herinnering.

Hoe het zit

De voldoening en het grote plezier, de waarde die wij hechten aan deze blog wordt gevormd door jullie. We hebben een goed idee wie 'jullie' vormt; familie en vrienden die in meer of mindere mate ons volgen. Geinteresseerd zijn in het wel en wee van ons als familie in het buitenland. Zonder precies te weten wie 'jullie' in totaal zijn, heb ik altijd 'jullie' in mijn hoofd terwijl ik schrijf en denk ik ook aan ieder individu binnen de familie en vrienden waarvan ik weet dat ze ons volgen. Het is een soort aandacht en ook liefde die ik stuur terwijl het tegelijkertijd onpersoonlijk is. Ik wil zeggen dat 'jullie' mij/ons inspireren door de betrokkenheid en interesse van het lezen.

Met het verstrijken der jaren is er een belangrijk gevoel over deze blog bijgekomen, een toegevoegde waarde; dat van een logboek voor Mabel, Merle en Myrthe over hun jaren in het buitenland. Ik hou geen fotoboeken meer bij, 'dit' is het. Met natuurlijk de grote wens dat ze later er met liefde en plezier in  zullen bladeren en terug kunnen kijken op een gelukkige periode.

Het tropische klimaat met bijpassende flora zorgen voor een structurele sfeer van vakantie. De hoogtepunten zoals de bezoeken van 'jullie' en de reizen domineren. Ook wel veel wissels van tanden, schoolthema's en gewone meisjeszaken komen voor. Maar naast al dit 'wel' is er ook 'wee' natuurlijk,  onschuldig, maar het is er! De reden waarom ik het noem (en ik hou het summier, promise!) is ook weer tweeledig; de behoefte om met 'belangrijk jullie' enigszins te levelen en om ook voor Mabel, Merle en Myrthe, al is het maar in ieder geval 1 keer,  te noemen dat er natuurlijk tegenvallers zijn, het soms gewoon pittig is, een dag knorrig kan zijn, de slingers niet altijd hangen in sunny Singapore, net zoals bij ieder ander. Zeker in een periode van veel onrust.

De neiging tot relativeren is groot en daar hebben we ook alle reden voor. Maar toch even over het 'wee'; de move naar Houston en weer terug naar Singapore met alle tussen- en zijstappen in zo'n korte periode, de grote verandering en aanpassingen van andere scholen, routines en dagelijkse vriendschappen doorbreken, het veelzijdige proces van afsluiten, opnieuw beginnen, verwachtingen, realiteit, presteren, heimwee, lekkende airco's, airco's, niet zelf kunnen fietsen, kakkerlaken, nieuwe regels, een andere kamer, puberteit, andere dynamiek, heel veel klusjesmannen, links rijden ipv rechts, onveilig voelen,
 naar Nederland verlangen maar weten dat dat ook niet zaligmakend is maar wel zo lijkt, veel zakenreizen, enorme stapel papierwerk waar geen eind aan lijkt te komen, weer een andere tandarts, papa veel weg, terug naar links, stomme nieuwe klasgenoten, weer die heimwee...tough!

Als gezin draaien we behoorlijk, Arnoud zit lekker in z'n global drive, Merle is gelukkig (wat niet betekent dat eea z'n impact heeft) en Myrthe heeft nog bijna dagelijks een uitdaging aan de veranderde situatie en worstelt zich met haar kleuterbrein door haar gevoelens van weerstand, onbegrip en onzekerheid heen. Na de aanvankelijke euforie en feest van herkenning, valt het haar zwaarder dan gedacht en gaat ze met tegenzin naar school. Hopelijk zal de veel gehoorde '6 maanden grens' van toepassing zijn en is ze binnenkort als een vis in het water.

Voor Mabel is het gezien de leeftijdsfase waarin ze zit en het feit dat zij niet weg wilde uit Amerika, lastig. Teruggaan naar waar je eerder woonde is al helemaal niet hoe je het moet doen. De tropen is toch wezenlijk anders als je geen klein kind meer bent. Het tempo van bewegen ligt laag en de club is het niet meer. Ook Mabel gaat met tegenzin naar school en het valt haar zwaar. Er wordt veel gemopperd tegelijkertijd zit het in Mabel haar aard om toch ook ervoor te gaan en door te zetten. Dat doet ze moedig. Natuurlijk zijn er leuke dingen zoals een hockeywedstrijd of winkelen met een oud klasgenootje van de HSL maar het is nog zo wisselend, geen geheel van een prettige routine. Daar moeten we wel naartoe werken en we faciliteren daar waar nodig en mogelijk. Best lastig om echt te weten hoe het is, wat met wat te maken heeft, wat is passend bij het puberleven en wat is gerelateerd aan de afgelopen periode. En, hoe ga je ermee om?

We zijn trots op Mabel, Merle en Myrthe!

Wat foto's van een hardwerkende Mabs.

Nu ik me hart heb gelucht ))), zal er weer veel energie vrijkomen. Het huis begint al wel als een thuis te voelen.

Mabel deed gisterochtend mee aan een hockeytoernooi. Merle en Myrthe mogen nog niet sporten. Mabel en haar team verloor maar speelde lekker. Het doet Mabel zo! goed als ze heeft kunnen hockeyen. Het wordt momenteel vrijwel elke week ,door het onweer, afgelast.

Tricky treat

 Myrthe kon na de Halloweenpret een beetje uitslapen want om 11.45 moesten we ons melden in het Mt Elisabeth. Dit hoorde ik Donderdag, laat in de middag, anders had de planning er waarschijnlijk anders uitgezien. Al lang geleden viel Myrthe in het glas toen ze een slak probeerde te vangen (zou denken dat dat zonder kleerscheuren en glassplinters 'slak in t bakkie' zou zijn..) Was lelijk en pijnlijk open, naar gekeken, schoongemaakt, dikke zoen en pleister erop. Maar, met name de laatste 4 maanden, werd het dik, lelijk en pijnlijk. Na een bezoek aan de dokter, Xray en ultrasound, bleek er een stuk van  0,6 cm vrij diep in haar handje te zitten. Oeps, behoorlijk slordig. Lang verhaal, kort; dat moest eruit onder algehele narcose. Onschuldig, relatief, het gaat over, etc etc, maar toch even pittig voor zo'n klein wijffie. Dat onder narcose brengen, vond ik een ervaring; eerst een beetje dronken maar dan dat onrustige, spasmeachtige bewegen voordat ze in slaap viel, mmmm. Gelukkig is het achter de rug en is het goed gegaan. Myrthe is niet de grootste bikkel bij de dokter/tandarts maar ze was stevig en deed het kranig. Grapjes maken helpt en aandacht al helemaal. We reden uiteindelijk tegen half 7 naar huis, ik hing rond daar waar ze ter wereld kwam. Bijzonder!

As Donderdag terug voor controle. Andere handje mooi gemaakt met henna; De Hindu's vieren Deepavali dus zijn we 2 uurtjes naar Little India gegaan om de culturele forte van het in Azie wonen te voelen, of zo, geloof ik, zoiets, denk ik)).

"Diwali; The festival symbolizes the victory of light over dark, good over evil, and knowledge over darkness, and honors of the return of Hindu god Rama to his kingdom after years of exile"

Trick or Treat

Merle en Myrthe verheugden zich er zo! op terwijl je hier thuis er niemand over hoort want het is gewoon niet 'ons feestje'. De heks uithangen van tijd tot tijd; met plezier! maar dat graaien en onrustige rennen naar meer, nog meer snoep...ai! De meisjes' hun plezier maakt het helemaal goed. We waren bij Gabby uitgenodigd met een aantal vrouwen. 16 kinderen! We hebben eerst met z'n allen gegeten en toen op het condominium waar zij wonen, rondgelopen. Het was erg leuk en gezellig. Ik ben een beetje bijgedraaid na het hysterische gestress, vorig jaar in Amerika. Myrthe wilde graag versieren, de avond voor Halloween. Het gekke is...dat de foto met spookjes, tot 3 x toe leeg bleef bij het laden op de computer....

Erg goed verzorgde en gezellige Halloween avond met nepspinnen, nepmuizen en 'dry ice' wat veel rook afgeeft. Toch erg leuk, zeker als ik terugdenk aan de zeer verantwoorde doch supersaaie St Maartensoptocht in het 'Vrije schoolbosje...' 

Mabel ging niet mee maar is de avond erop met 2 meisjes naar de Halloween Horror night in de Universal Studio's geweest. Daar was ze heeeel enthousiast over. Erg blij dat ze zo genoten had van deze scary, professionele avond. Lang, te lang geleden dat ze zo! blij klonk. De meisjes bleven hier slapen. Ik haalde ze rond half 12 op Sentosa op, verhalen en boterhammen en toen naar de zolder. ..Kwam de heks en de goede fee nog even tegen..

Volle feestbak

Vorig weekend is ons huis goed ingedraaid! Merle vierde Zondagmiddag 27 Oktober nog haar verjaardag en had het hele weekend een vriendinnetje te logeren (ouders op pad). Zaterdagochtend was het sport/community day op de HSL waarbij ik de ochtend hielp. Mabel had Zaterdagavond een oud klasgenootje te logeren (ouders feestje) en ze ging met haar door naar hockey op Zondagochtend. En vanaf Donderdag t/m Zondag logeerden Berend, Suzanne en hun 3 kinderen bij ons. Ze sloten een 2-weekse reis bij ons af. Het feit dat we elkaar goed kennen, zij eerder in Singapore woonden en ook hun programma hadden, maakte het natuurlijk extra relaxed en levendig. De fietsen waren met platte banden uit de container gekomen en het basketbal net was wiebelig, Berend dook in de klusjes, hier samen met Arnoud, being a bit of a show off haha De zolder is voor het eerst gebruikt, de kampeermatrasjes ook...

Het was een dierbaar bezoek, sowieso, maar extra speciaal omdat Berend en Suus hier halsoverkop vertrokken, ongeveer 1,5 jaar geleden, toen duidelijk werd dat Berend ernstig ziek is. Na de diagnose van slokdarm kanker (en met 3-6 mnd te leven als boodschap) zijn zij teruggegaan en wonen nu in Bussum. Zij, wij, familie en vrienden zijn dankbaar voor hoe het gaat. Laat dat zo blijven.

keukentafel vol!

We wilden eigenlijk voor Merle haar verlate verjaardagsfeestje gaan golf surfen. Dat leek haar gaaf en het zou een mooie opvolging geweest zijn op de lessen die ze van de zomer op Vlieland had. Maar om haar pols volledig te laten genezen, mag ze toch nog niet sporten. De regen en het onweer gooide roet in het alternatief dus what to do? Arnoud en ik namen Merle en haar vriendinnetjes mee naar Vivocity, een grote mall. Klinkt simpel maar met uiteenlopende types en budgetten van huis uit, wisselende verwachtingen en zonder duidelijk plan was het improviseren en loslaten at the same time. haha Arme Arnoud. Maar het werd een groot succes. Het best bewezen door Merle's grote mate van gelukzaligheid en dankbaarheid. Achteraf dus een 'eitje'...Op Zondag gaat heel Singapore de stad in dus mmmm, stapvoets...De meisjes mochten iets uitzoeken (kinderpsychologie!! keuzes maken!) ze kregen een 'express' behandeling door de visjes die de pedicure verzorgen, zonder nagellak dan.  Eeltvrij een hamburger eten rondde het geheel af. Supergezellig.