Ganesha is binnen het Hindoeisme de godheid met het olifantenhoofd. Hij is de god van kennis en wijsheid, neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Hindoes bidden tot Ganesha voor ze aan iets nieuws beginnen, zoals een nieuwe baan of wanneer ze verhuizen. Ganesha is de zoon van Shiva en Parvati. Hij rijdt op een muis of een rat.
Al toen Ganesha nog zeer jong was, wou hij met rust gelaten worden en het liefst was hij alleen. Om die reden en omdat Shiva oorlog ging voeren, had Shiva de kans niet om zijn zoon goed te leren kennen. Na jaren te hebben gestreden keert Shiva terug naar Parvati en Ganesha. Als hij thuiskomt ziet hij een indringer, en omdat hij zo temperamentvol is, onthoofdt hij de indringer meteen.
Maar het was al te laat toen hij zag dat die indringer eigenlijk zijn eigen zoon was, die hij op het eerste zicht niet had herkend omdat hij hem nog maar zo weinig had gezien. Shiva beval zijn dienaren om op zoek te gaan naar het eerste het beste levende wezen dat men tegen zou komen en ze keerden terug met de afgehakte kop van een olifant. Shiva bevestigde de olifantenkop op het levenloze lichaam van zijn zoon die terug tot leven komt en de geschiedenis zou ingaan als de halfgod met de olifantenkop.
Er zijn vele verschillende voorstellingen van Ganesha, telkens met andere attributen. Hij wordt meestal afgebeeld met een dikke, blote buik, een roos-oranje huid, een rat aan zijn voeten en natuurlijk een olifantenkop. De rat is zijn persoonlijk vervoersmiddel. Soms heeft hij tussen zijn ogen (boven zijn slurf) een symbool dat op een "3" gelijkt, het symbool voor Om of Aum: de klank/vibratie waaruit het heelal is ontstaan. Een beeld van hem staat vaak op splitsingen van wegen in India zodat hij de reizigers kan helpen als ze een keuze moeten maken en een nieuwe weg inslaan. Ganesha staat altijd aan het begin van iets, een eerste impuls.
Vorige week raakten mijn moeder en ik in een boeiend gesprek met een Indiase vrouw, zij heeft een winkeltje hier vlakbij. We keken wat rond en kwamen bij meerdere beelden van Ganesha uit. De manier waarop ze over hem praatte, haar eigen ervaringen en die van anderen met ons deelde en wat de vrouw over Ganesha zei, zorgde ervoor dat we met een lapis lazulli godheid naar huis gingen. Tegen het rotsvaste vertrouwen van de dame dat 'daar waar kinderen zijn, een Ganesha moet zijn' , had ik niks in te brengen en kocht ik graag. We hebben Ganesha traditioneel gedoopt met aangelengde melk en hem een mooi plaatsje gegeven! Een eerste impuls aan een nieuwe vriendschap?
