Feestjes....ter afscheid

Hectiek en chaos, in kop en in huis. De harten worden opgehaald door alle opwinding, vooruitzichten van vakantie en gewoon, omdat er veel goeds is. Maar vrijwel elke avond zijn er tranen van verdriet, onzekerheid en boosheid. De stapeltjes, lijstjes en onrust nemen toe...boeh.. Overmorgen komen de verhuizers.

Merle had afgelopen Vrijdag met 2 vriendinnetjes afgesproken, na een gezellige zwemmiddag gingen ze naar een uitvoering van 'you are a good man, Charlie Brown', in een gezellig theatertje in de wijk 'The Heights'. Bekend om de artistieke sfeer, qua locatie tov de BIS en werk Arnoud niet handig om er destijds te gaan wonen. Superleuk buurtje.

Nina, Isabel en Merle hadden veel plezier en genoten van de show. Het werd heel laat door de lange show en drop off van de meisjes, hier ver vandaan.

Mabel had voor Zondagmiddag wat vriendinnen uitgenodigd voor een lunch bij de 'famous' Cheesecake factory om daarna heel even met elkaar de Memorial Mall in te gaan. Mijn aanwezigheid was sowieso niet gewenst en dat is maar goed. Anders had ik van alle cheese cakes die daar stonden te wachten, een flinke hap genomen. Heb maar de benen genomen, en een ceasar salad!
Het was gezellig geweest en er waren lieve briefjes en een prikbord met foto's.

Overmorgen gaat Mabel met haar hele jaar naar New Orleans, Zaterdagavond laat worden ze terug verwacht. Heel spannend,  een geweldige kans natuurlijk! De koffer is al gepakt en meerdere malen herpakt.

Myrthe heeft as weekend haar afscheids - en vervroegde verjaardagsfeestje.

'all over the place'

..qua emoties even..een groot deel gaat via de meisjes hun gevoel naar mij maar ikzelf word nu ook kwetsbaar. Blijven relativeren is niet altijd goed. Natuurlijk valt alles in perspectief te plaatsen maar, net getriggerd door een erg lief en persoonlijk cadeau voor Merle, lopen we allemaal behalve Myrthe, met tranen. Waarschijnlijk door de 100% oprechte aandacht en uitstraling van de vriendschap en cadeau van Nina en haar mama plus, de tijd gaat hard nu. Het doet er niets toe dat we eerder met vergelijkbare bijltjes hakten in Singapore, gelukkig maar. Merle is heel gericht met het proces van dag zeggen bezig. Als meest introverte, lukt het haar goed om belangrijke momenten en gevoelens te markeren en te uiten. Met de wens van ons, dat ze daardoor straks goed en stevig doorkan en gaat.

Mabel zit iets meer in haar boosheid, ik voel helemaal dat ze zich gevangen voelt in hetgeen dat allemaal voor haar besloten wordt en het gegeven dat ze weer opnieuw moet gaat beginnen. Ze gaat het fantastisch doen en mooi krijgen maar toch, eerst het zure stuk van de appel (waar ze niet in kan happen door beugel, sinds gister aangevuld met onderbeugel..au!) Maar gelukkig laat ze d'r gevoel ook toe om er daarna weer tegenaan te gaan. Ik vind dat knap van haar.

Myrthe lijkt 'happy go lucky',  dat is slechts een deel van haar karakter. Verradellijk is het soms, als je haar niet goed kent. Ze weet heel goed dat ze gelukkig was in Singapore, ze verheugt zich erop om terug te gaan. Tegelijkertijd noemt ze -uit zich zelf!- dat ze haar vriendjes hier gaat missen en dat ze dat 'irritant' (in kleuterdialect) vindt. Daarnaast huilt ze sneller en maakt ze zich grote zorgen als ze eenmaal in bed ligt; haar knuffel vanaf geboorte bij haar, is hier zoek geraakt. Ze wilt niet weg uit Amerika voordat haar 'lapje met lief koegezichtje' teruggevonden is..Ze denkt dat lapje ergens in huis is, met dat idee viel te leven. Ik weet dat dat niet zo is en zeg haar dat ook. Kinderleed, maar goed te vertalen naar ons niveau.

Arnoud ervaart dit ook -natuurlijk- en dan temidden van de omvang en complexiteit die bij de nieuwe uitdaging hoort. In de tropen, dat is wel 'chill' ))))

two steppin' & longneckin'

Dat doe je in de Wild West Club, de line dance club van Houston, met solide eikenhouten vloer voor de dansboots!! Ik ga nog even uitvinden of 'longneckin' alleen maar refereert aan de runderen waar Texas bekend omstaat, een biermerk is of iets anders... 

Er gaan 5 Nederlandse gezinnen, wiens kinderen op de BIS zitten, weg uit Houston. Voor deze 5 vrouwen was er een afscheidsavond georganiseerd. Jeanine en Anita hadden een mooie avond in elkaar gezet; we werden met een partybus opgehaald en in de Wild West Club kregen we een line danceles, daarna gingen we met elkaar eten om vervolgens terug te gaan naar de bar & night club om het geleerde in de praktijk te brengen  op de dansvloer. Superleuk en ik ben er niet goed in! We hebben het met elkaar moeten doen hier en vrijwel iedereen hielp elkaar daar waar we konden. Grote onderlinge verschillen in ongeveer alles maar een fijne groep vrouwen. 

Deze 'true country nightclub' was afgeladen met jong en oud, sexy, uitdagend en conservatief en tuttig geklede mensen; allemaal genoten ze van het met elkaar dansen! Hele rijen buiten, hippe gasten, cowboys, aziaten en wij dan, haha!!

Grover

Als -bijna- 'commissie van uitgeleide', hebben we Grover 10 dagen te logeren. Commissie lijkt meer een paard ipv een hond, zo groot hij is. Een lieve 'large' labradoedel wiens baasjes op vakantie zijn. De lokale scholen zijn nl al aan de zomervakantie ( bijna 3 mnd!) begonnen. De timing had beter gekund maar ik wist dat het een lieve en makkelijke logee zou zijn en Mabel, Merle en Myrthe vinden het erg gezellig. En het is een afleiding die voor een soort 'grounded feeling' zorgt en dagelijkse wandelingen zijn 'zen input'!! Alleen die keutels,  navenant qua grootte, nou meer in hoeveelheid, zijn smerig. Sta je met zo'n plastic zakje, als je geluk hebt,  zonder gat erin...ieks. Myrthe vindt het heerlijk om dit vriendje in huis te hebben en een beetje te kunnen moederen zij het niet zonder dwang ( high five Grover, high five!') 'poot' verstaat hij niet, Mabel wordt versierd door hem wat ze niet zo prettig vindt maar ze hebben inmiddels ook vriendschap gesloten. Merle geniet van z'n blije en gezellige gezelschap en zorgt dat hij goed te eten krijgt. Ik geloof wel dat we het bij het oppassen van honden gaan houden en niet voor een structurelere verbintenis gaan. Voortschrijdend inzicht.

Verder is Mabel heel hard aan het leren voor haar tentamen week en gaan we stug door met de voorbereidingen van een zo goed mogelijke afsluiting hier.

Krachtmeting! lijken wel 2 honden die hun dominantie meten

Austin, beetje staccato

Vorige week was het Memorial day weekend. Dat betekende een lang weekend voor iedereen. We zijn naar Austin gereden, wilden toch de hoofdstad van Texas nog zien.  ( Dallas was een goede tweede maar misschien een betere eerste geweest..!) Austin zou De 'life music city' zijn en we hoorden blije verhalen. Nou, we hadden een beetje pech. Iedereen leek de stad verlaten te hebben voor een lang weekend naar.. Houston misschien??! Alleen de verslaafden, prostituees en bedelaars wachtten ons op. Zorgden voor interessante blikken en vragen bij de meisjes. Wel zijn we in het Capitool geweest en bij enkele standbeelden stil gestaan bij de betekenis van Memorial day. Verder was het heel relaxed en altijd leuk om wat meer te zien van de omgeving. Lekker op pad in eigen land of zo ))).

Hoogtepuntje was 'the wobbly tooth' van Myrthe die er inderdaad ook uitging. Bezoek van de toothfairy doorboorde verder geen andere plannen. Het intrigeert Myrthe en 1 drupje bloed is reden voor mooie dramatiek. Laatste kindergebitje gaat eraan, nog vrij laat volgens mij. Moest op de foto!

We hadden een afscheidsdineetje en Arnoud is weer naar Singapore. Hier zijn de meisjes en Arnoud vlakvoor dat Arnoud naar het vliegveld gaat, al met 5 koffers en voor 3 weken. Best even lastig voor alle partijen. Voor het eerst heb ik de meisjes bewust afgeleid met wat 'shop till you drop' manouvres. Het lijkt te werken!

 Interessante combinatie bij 35 graden Celsius