'all over the place'

..qua emoties even..een groot deel gaat via de meisjes hun gevoel naar mij maar ikzelf word nu ook kwetsbaar. Blijven relativeren is niet altijd goed. Natuurlijk valt alles in perspectief te plaatsen maar, net getriggerd door een erg lief en persoonlijk cadeau voor Merle, lopen we allemaal behalve Myrthe, met tranen. Waarschijnlijk door de 100% oprechte aandacht en uitstraling van de vriendschap en cadeau van Nina en haar mama plus, de tijd gaat hard nu. Het doet er niets toe dat we eerder met vergelijkbare bijltjes hakten in Singapore, gelukkig maar. Merle is heel gericht met het proces van dag zeggen bezig. Als meest introverte, lukt het haar goed om belangrijke momenten en gevoelens te markeren en te uiten. Met de wens van ons, dat ze daardoor straks goed en stevig doorkan en gaat.

Mabel zit iets meer in haar boosheid, ik voel helemaal dat ze zich gevangen voelt in hetgeen dat allemaal voor haar besloten wordt en het gegeven dat ze weer opnieuw moet gaat beginnen. Ze gaat het fantastisch doen en mooi krijgen maar toch, eerst het zure stuk van de appel (waar ze niet in kan happen door beugel, sinds gister aangevuld met onderbeugel..au!) Maar gelukkig laat ze d'r gevoel ook toe om er daarna weer tegenaan te gaan. Ik vind dat knap van haar.

Myrthe lijkt 'happy go lucky',  dat is slechts een deel van haar karakter. Verradellijk is het soms, als je haar niet goed kent. Ze weet heel goed dat ze gelukkig was in Singapore, ze verheugt zich erop om terug te gaan. Tegelijkertijd noemt ze -uit zich zelf!- dat ze haar vriendjes hier gaat missen en dat ze dat 'irritant' (in kleuterdialect) vindt. Daarnaast huilt ze sneller en maakt ze zich grote zorgen als ze eenmaal in bed ligt; haar knuffel vanaf geboorte bij haar, is hier zoek geraakt. Ze wilt niet weg uit Amerika voordat haar 'lapje met lief koegezichtje' teruggevonden is..Ze denkt dat lapje ergens in huis is, met dat idee viel te leven. Ik weet dat dat niet zo is en zeg haar dat ook. Kinderleed, maar goed te vertalen naar ons niveau.

Arnoud ervaart dit ook -natuurlijk- en dan temidden van de omvang en complexiteit die bij de nieuwe uitdaging hoort. In de tropen, dat is wel 'chill' ))))

two steppin' & longneckin'

Dat doe je in de Wild West Club, de line dance club van Houston, met solide eikenhouten vloer voor de dansboots!! Ik ga nog even uitvinden of 'longneckin' alleen maar refereert aan de runderen waar Texas bekend omstaat, een biermerk is of iets anders... 

Er gaan 5 Nederlandse gezinnen, wiens kinderen op de BIS zitten, weg uit Houston. Voor deze 5 vrouwen was er een afscheidsavond georganiseerd. Jeanine en Anita hadden een mooie avond in elkaar gezet; we werden met een partybus opgehaald en in de Wild West Club kregen we een line danceles, daarna gingen we met elkaar eten om vervolgens terug te gaan naar de bar & night club om het geleerde in de praktijk te brengen  op de dansvloer. Superleuk en ik ben er niet goed in! We hebben het met elkaar moeten doen hier en vrijwel iedereen hielp elkaar daar waar we konden. Grote onderlinge verschillen in ongeveer alles maar een fijne groep vrouwen. 

Deze 'true country nightclub' was afgeladen met jong en oud, sexy, uitdagend en conservatief en tuttig geklede mensen; allemaal genoten ze van het met elkaar dansen! Hele rijen buiten, hippe gasten, cowboys, aziaten en wij dan, haha!!