9001 Larston Street

Nog een paar dagen Houston en dan vakantie. Het is hier behoorlijk warm aan het worden elke dag nu boven de 100F, dus tegen de 40C dus.
Afgelopen week behoorlijke lange dagen gemaakt en geprobeerd weer een gym regime op te pakken. Vandaag wat klussen in en rond het huis gedaan, heb de automatische sproei-installatie nog niet aan de praat (en daar ben ik al een week of drie mee bezig), dus dat is nu een persoonlijke strijd tussen de sproeiers en mij geworden die ik morgen ga winnen!

Via internet volg ik de Olympische Spelen op Radio 1, op de Amerikaanse tv vooral heel veel aandacht voor Amerikaanse zwemhelden en verliezers.

Het huis begint steeds meer een thuis te voelen en de mix van oude en nieuwe spullen is te zien op de foto's.

Rijbewijs en Joe Cocker

Afgelopen Maandag moest ik op voor mijn praktijk examen! Na een "uitvoerige" test van de auto, begon het examen met de in-parkeren proef. Ik weet niet waarom dit deel is van het examen, want dat doe je in Houston echt helemaal nooit! Het parkeervak is zo groot dat je er een bus in kan zetten, dus mijn concentratie was vooral gericht op het niet vergeten van de richtingaanwijzer! Na mijn examen heb ik nog even staan kijken en het was echt hilarisch om te aanschouwen. Deze dame van de foto had 7 keer nodig en stond vervolgens een meter van de rand.
Na het inparkeren moest ik een rondje of twee rijden. Ik was geslaagd, niet cum laude, want bij het linksaf slaan was ik iets te veel van mijn baan afgeweken..........

Gisteren avond naar Joe Cocker geweest, die optrad in een park in de Woodlands, hier ongeveer 45 minuten vandaan. In het voor programma stond Huey Lewis & the News.
De oude rockers hadden er nog best zin in en het was een lekkere avond.
Joe speelde al zijn klassiekers en het publiek (drie generaties) waagde hier en daar nog een dansje.

The Pirates of the Currie Bean

Vorige week speelde het 'year 6 graduation play', deze groep gaat volgend jaar naar 'The Middle School', volgens het Britse systeem de middelbare school. (geen bruine leren tassen achter op de fiets, wel voor elk vak een andere leraar, zelf naar andere lokalen lopen en meer uitdaging qua niveau en hoeveelheid stof).
Mabel had een van de hoofdrollen als 'narrator' en als 'uncle Deadeye'...!

Het stuk gaat over een huisvrouw, Pearl, die wordt ontvoerd door piraten. Ze beleeft onverwachte avonturen en het is zowel voor haar als voor haar 2 kinderen heel spannend.. Onderweg komen ze een ander schip tegen met een kapitein en zijn bemanning. Zowel de piraten als 'Captain Cod' en z'n mensen zijn op zoek naar dezelfde schat. Pearl wordt herenigd met haar man van wie ze dacht dat hij verdronken was maar hij bleek gered en zelfs koning te zijn geworden van 'Wonga Island'..Met de verdeling van de schat komt het ook helemaal goed.

Het was een blij, grappig en ontspannen stuk. Met eenvoudig spul en relatief weinig middelen was er een geestig en bruikbaar decor neergezet. Iedereen speelde goed en kwam aan bod. Mabel haar mimiek en optreden was super. Zij is zo sterk met teksten, ze kon bijna alle rollen vervangen doordat ze de teksten uit haar hoofd kende. Drie weken geleden is er begonnen; 1 week voor audities, 2 weken om te oefenen, daar waren wij wel van onder de indruk. (navenant met aanpak door het jaar heen...ik realiseer me dat dit de andere kant van de Britse pond is..)

Ik kan nu niet bij een groepsfoto van alle prepuberale sterren uit jaar 6.., deze foto werd me gemaild, vandaar. 

Mabel genoot enorm van de voorbereiding, de sfeer en de uitvoering (2x)  terwijl de emotionele betrokkenheid, welke er vaak is natuurlijk, grotendeels ontbrak. Het stuk staat op dvd dus voor wie wilt kijken..!!!?