Pulau Ubin

Een dagtripje naar dit piepkleine eilandje neemt je mee naar Singapore uit de jaren 60. Je kunt Maleisie bijna aanraken! Er wonen nog een paar honderd dorpsbewoners, het is er erg primitief. Men gaat er heen om te een beetje te fietsen, de lokalen verdienen wat door te vissen en durians te plukken en te verkopen. Durians is de vrucht hier, stinkt enorm en het is dus ook verboden deze vrucht mee te nemen in de metro. Het schijnt wel redelijk te smaken. Pulau Ubin (= Maleisisch voor 'Graniet eiland') staat in groot contrast met het moderne en efficiente Singapore.

Lekker hapje

mmmm, we weten niet zeker of we een blaffende cavia in huis hebben of inderdaad een hondje. Ik ben er wel uit (alhoewel ik wel even twijfel aan mijn 'image' ppfff Maltheser leeuwtjes worden als accessoires gezien!) maar we merken weinig warme gevoelens bij Arnoud; hij vindt Raffles wel heel klein. Afgaande op mijn enthousiaste, telefonische omschrijving, vlakvoor de aanschaf van Raffles, had hij een wat groter beestje verwacht. Arnoud: " een beetje behoorlijke sandwich en ze past ertussen " en als Raffles 1 keer op zijn schoenen piest is ze, denk ik, haar leven niet zeker. Nou, het zal wel moeten groeien, hoop ik dan maar. Myrthe kirt vrolijk als ze Raffles ziet, levenslange vriendschap!

Raffles

Sir Thomas Stamford Raffles, deze Britse gouverneur-generaal van Nederlands-Indie (1811 tot 1816) stichtte in 1819 op de zuidpunt van het schiereiland Malakka een vrijhandelspost, dat zich ontwikkelde tot het latere Singapore. Hij is destijds voor al zijn hervormingen in de adelstand verheven. Wij dragen ook een steentje bij want...wij noemen ons spiksplinter nieuwe Malteser Leeuwtje Raffles! Nooit gedacht dat we een speelhondje zouden kopen maar een goed grote viervoeter voor de langere strandwandelingen etc maar het kan verkeren! Voor mijn verjaardag kochten we Raffles en de meisjes zijn nog nooit zo blij en onder de indruk geweest...

These shoes are made for walking...

Het eerste paar schoentjes voor Myrthe. Gister gekocht samen met haar zusjes en nichtjes. Kan ik iets 'afvinken' van de lijst ter voorbereiding van de reis naar Nederland, ha!

Blij ei

Een aantal blije foto's; blij, omdat Claudia en Lillian hier zijn en dat we zoveel leuke dingen met elkaar kunnen doen, Arnoud is blij dat hij bowlt en ik ben blij dat ik zo goed geslaagd ben voor schoenen. Altijd fijn! Myrthe is een blije baby.

Doctor Fish

Gisteravond hebben we zo iets grappigs gedaan. Arnoud, Claudia, Lillian, Mabel, Merle en ik waren op pad geweest en op weg naar de auto zagen we een groot aquarium met allemaal bungelende benen erin! Dit bleek een 'winkel' van een keten te zijn; Kenko Reflexology & Fish Spa. De therapie uit Korea en Japan, de visjes uit Turkije en de voeten uit Nederland. Het idee is dat deze Turkse visjes je bloedcirculatie stimuleren, je huid versoepelen, stress verzachten (jaha!), evt psoriasis verminderen en 'dead skin' wegeten. Allemachtig, wat een knappe koppen ..uuhhh.. guppen. Dat vissengepeuzel kietelt als een gek en mijn eelt is sinds gister niet verminderd. Maar we hebben wel erg veel lol gehad en wie weet heeft het zin gehad. We zullen ze een volgende keer een potje nagellak geven en een vijl. Be amazed!

Wolfgang Amadeus

Afgelopen week gingen Claudia, Lillian, Mabel, Merle en ik naar een tentoonstelling over Mozart en over de gewoontes in de 18e eeuw. Een absolute hit! Deze tentoonstelling was speciaal voor kinderen opgezet in het National Museum. Mozart stond centraal, zijn muziek klonk maar verder was het hoofdzakelijk gericht op kinderspelletjes van die tijd, het schrijven met een veer, pruiken, kapsels, hoe danste men toen? en de verschillen tussen de diverse lagen van de bevolking. Het verkleden (inclusief pruik exclusief luizen) en het in spiegelbeeld schrijven met de veer en de inktpot waren het meest geliefd. We hebben ons de hele dag een soort Cindy Crawford gevoeld met zo'n beauty spot.