Girlpower

Arnoud is bijna in een Chinees veranderd aangezien hij daar vrijwel wekelijks is. Dus hij past even niet in het rijtje.

Paris

Ik kan onze Chinese buurvrouwen nauwelijks met Paris Hilton vergelijken. Maar de honden tonen overeenkomsten, qua aankleding dan, he!

Sportdag

Mabel verdedigt 'de mat' tijdens matbal.

Afgelopen zaterdag was er weer De Sportdag van de HSL. 350 sporters, luid Andre Hazes door de microfoons, de weergoden zaten mee en veel sport en spel. 16 landenteams met kinderen van alle leeftijden en Mr Funny voor de kleintjes als afsluiting. Een popcorntentje en veel watermeloenen plus water zorgden voor het innerlijke, het was warm!!! Het touwtrekken als afsluiting tussen de kinderen en leraren, wat inmiddels als een terugkerend gebeuren geldt, werd gewonnen door de kinderen, uiteraard! Arnoud begeleidde, tot grote blijdschap van Mabel en Merle, een aantal spelen. Myrthe, poppekind en ik kwamen aanmoedigen, op onze eigen tijd en niet al om 8.00 's ochtends..

We hadden een nummer 1 en een nummer 16, best een uitdaging maar dat ging goed!

Bijklussen

Mabel had zich opgegeven voor een voetbaltoernooi. In haar enthousiasme (ze oefent elke pauze met de jongens uit haar klas) had ze ons ruim een uur te vroeg erbij gehaald. Om half negen waren we ter plaatse, het toernooitje begon om 10.00...maar goed, als de zon schijnt valt dat wachten wel mee.

Van het weekend; Arnoud (DJ Bally, zoals hij hier wordt genoemd) draaide op een feestje, afgelopen zaterdagavond. Meestal staat de politie om half 12 voor de deur en moet noodzakerlijkerwijs de volumeknop omlaag maar dit keer ging het goed. Geen klachten van Chinese buren. Het was laat en zondagochtend vroeg op om hockeytraining te geven aan Merle en haar teamgenootjes.

Myrthe en Raffles in hun tweede huis.

Afscheid Rebecca

Afgelopen week hebben we Rebecca op het vliegtuig naar de Filippijnen gezet. Ze is in verwachting (waar ze heeeeel blij mee is) maar dat betekent een vrij rigoreus zwangerschapsverlof. Rebecca wilt heel graag moeder worden, tegelijkertijd is ze heel verdrietig met de consequencie van het moeten gaan. Het is voor 'foreign workers' verboden om in verwachting te raken en de werkgevers dragen die verantwoordelijkheid. De Singaporese overheid neemt geen enkele verantwoording en daarom vragen ze om een 5000 Sing Dollar borg als garantie om de 'maids' terug te krijgen naar waar ze vandaan komen en de borg dient als boete. De verplichte medical check heeft Rebecca net kunnen ontlopen en het is gelukkig goed gegaan. Vier jaar heeft ze bij ons gewerkt en, zoals ze zelf zei, heeft ze zich als onderdeel van onze familie gevoeld. Heftig! Ze kent meerdere familieleden en vrienden en voelde zich veilig bij ons. Mabel en Merle waren ook goed stuk en Myrthe denkt nog steeds dat ze terugkomt (zwaait naar elk vliegtuig wat voorbij komt). Tevens weet ze ook dat ze na ongeveer 2 jaar, haar kindje achter zal laten bij haar ouders. Van dichtbij observeerden we het enorme cultuurverschil. Mooi om te zien was, dat Rebecca van (te) bescheiden/onzeker naar gelukkig, zelfverzekerd(er) met een bepaalde mate van trots transformeerde. We zullen regelmatig terugdenken aan de prettige tijd met haar in onze directe omgeving.