Blijde verwachting, een stuk of 4...vertel nog, even bijkomen. Miezemauwen is dat geloof ik, in poezentaal.

Gelukkig en dankbaar zijn we met de geboorte van deze 4 hartjes, nogal een overval, nogal premature, in mensen jaren dan. Volgens de poezen telling, zijn ze gewoon netjes volgens schema gedragen (60 dagen) en gebaard.

Nadat we terug kwamen van verlof was Coco dikker. En niet van teveel oreo koekjes. Langzaam sijpelde de angst/het verlangen door dat ze misschien wel, op veel te jonge leeftijd, een stevige fling had gehad, met resultaat. Op naar de dierenarts!, met Kalle, Klaasje, Merle en Myrthe...opwinding, gel, echo, poep, filmpje met ruggegraatjes en hartslag; 'at least 4, m'am'!!! Dat was wel erg leuk, Lil hield de achterpootjes vast, Merle de voorpootjes en ik was emergency nurse for the occasion.  Coco, de jongste poezen moeder ooit! Foto's wat donker maar ik durf nog niet dichtbij te komen want Co is heel relaxed en goed van vertrouwen, leuk om zo te houden. Ze voedt ze gelukkig zelf.

Afgelopen Zondag verzorgden Myrthe en ik een doos met wat doeken erin. Nadat we angstvallig al 2 weken alle kast-en kamerdeuren dichthielden, want zij bepaalt waar ze baart, echt liever niet tussen onze spullen! Onze timing bleek voortreffelijk. Ze ging er al een paar keer in liggen wat opvallend was, deze poes is nogal eigengereid nl,  itt Sheila (dat is net een hondje). Rond 23.00 wat gemiauw en gedraai. Ze kwam even naar buiten gelopen om contact te maken, doet ze bijna nooit. Toen ik later ging kijken, lagen er al 2 kittens bij haar. We zijn naar bed gegaan, inmiddels na middernacht,  de andere 2 lagen er 's ochtends. Meisjes vinden het natuurlijk allerschattigst! Myrthe, met haar lieve, grote mond, zorgde gister meteen voor nogal wat publiek, ik ga entree vragen.

Welke hoort niet in het rijtje thuis??