Chiang Mai

Long-necked people. Hier zit een vrouw met ongeveer 5 kilo aan halsbanden, te weven. Deze oude gewoonte hoort bij de Padaung stam. Dit gebruik was aan het uitsterven maar met al het geld wat ermee verdient kan worden door -wederom- het toerisme, zijn er dorpjes die in stand gehouden worden. Oorspronkelijk komen ze vanuit Oost Myanmar. Niemand weet precies hoe het gebruik dat de vrouwen zoveel kettingen om hebben, is begonnen. Een theorie kan zijn dat het was om de vrouwen onaantrekkelijk te maken voor andere stammen, een ander verhaal vertelt dat het was zodat de vrouwen niet door tijgers bij hun nekken weggesleurd konden worden. De nekbanden drukken de sleutelbeenderen en ribbenkast naar beneden zodat de nek behoorlijk gestretched (en gestresst, lijkt me) wordt.

Geen raket jammer genoeg. Wel het hoognodige ijsje na tempelbezoek en wandeling door de stad. Mabel rilt van al dat eten op straat, Merle moeten we goed vasthouden want die loopt zo tegen een Thai op een brommer aan en Myrthe was deze vakantie een jongetje. Ondanks roze outfits, ondenkbaar dat je geen zoon hebt! We werden daar regelmatig over aangesproken. Stonden we opeens aan wildvreemde Aziaten uit te leggen hoe en wat betreft de gezinssamensteling, nou ja.

We zijn een dag met een bevriend gezin op pad geweest. Sjouwen maar!

Mais ligt te drogen in de zon.

Prachtig toch.

Merle en Arnoud kozen het smalle pad in de grotten. Niet voor Myrthe en mijzelf.