Podiumtijger

Myrthe mocht EINDELIJK het podium op (zo zei ze dat ook met veel dramatiek en verlangen in d'r stem; ' mag ik eindelijk op het podium..') Ze had met haar klasje een optreden; lief, schattig, iets met op vakantie gaan en de zon. Alle ouders en de hele lagere school (dus ook Merle) als publiek met de inmiddels bekende maar niet vertrouwde, streng ingetogen sfeer. Weinig spontaniteit, veel discipline. Het zou wel eens zo kunnen zijn dat Myrthe op het podium thuishoort (nog wel iets vinden wat ze goed kan behalve vrije expressie).
Het was bijna sneu om te zien hoe haar energie en enthousiasme ingeperkt moest blijven in het , op een of andere manier, veel te kinderlijke stuk. Tegelijkertijd kan ze niets veel beter dan haar klasgenoten (maar in uitbundigheid spant ze de kroon!) en vond Myrthe het leuk genoeg.